Bladerend door oude albums van mijn familie ontdekte ik iets vreemds rondom de foto’s van mijn oma. Nérgens stond ze met haar gezicht richting de camera. Ik zocht haar, maar vond een speurtocht. Deze vondst vormde ik uiteindelijk tot een boek over fotografie en identiteit: Gisteren is vandaag. Een tijdje terug werd ik door JAN magazine benaderd over dit project, omdat het passend leek voor publicatie in de kunstsectie van het vakantieboek. Er volgde een uitgebreid telefonisch interview over het proces en er werd een groot deel van de originele tekst gebruikt. Zó tof om je project op die manier terug te zien!
“Ik kwam ze bij toeval tegen. In fotoboeken die lagen te wachten om opgeruimd te worden. Natuurlijk kwam ik ze niet allemaal tegelijk tegen. Zoiets ontstaat geleidelijk. Tijdens een ander project bladerde ik door de boeken. Stoffig en vergeeld, sommige vielen zelfs uit elkaar. De omslagen waren in alle tinten bruin, ze voelden leerachtig aan. Ik nieste af en toe wanneer ik een bladzijde omsloeg. Mijn opa had alle albums netjes bewaard. En nu lagen ze bij mijn ouders thuis, opgestapeld, niet wetend wat ze daar nou weer moesten doen.”
